Anatomia

Torebka stawowa – urazy, leczenie i rehabilitacja

Torebka stawowa – urazy, leczenie i rehabilitacja

Do pozostałych części budowy stawu należą jama stawowa, kaletka maziowa i chrząstka stawowa. Torebki stawowe usytuowane są pomiędzy dwiema nasadami kości. Co powinieneś wiedzieć o ich anatomii?

Torebka stawowa – anatomia

Torebka stawowa (łac. capsula articularis) to powłoka tworząca osłonę stawu i łącząca dwie powierzchnie jego kości. Składa się z dwóch warstw:

  • warstwa zewnętrzna, włóknista — zwana również błoną włóknistą, zbudowana głównie z włókien kolagenowych i odpowiadająca za prawidłowy zakres ruchu;
  • warstwa wewnętrzna, maziowa — zwana również błoną maziową, wypełniająca przestrzeń pomiędzy kośćmi i zapobiegająca ich tarciu o siebie.

Składem mazi w błonie maziowej są kuleczki tłuszczu oraz mucyna. Jej rolą jest wypełnienie przestrzeni pomiędzy kośćmi, umożliwienie ich przyczepności względem siebie oraz zmniejszenie tarcia powierzchniowego w stawie podczas jego ruchu. W zdrowym stawie znajdują się jej niewielkie ilości, do ok. 2 ml.

Funkcjami torebki stawowej są:

  • regulacja ruchomości;
  • ochrona kości przed tarciem;
  • zapewnienie właściwej przyczepności w stawie.

Czym jest staw?

Staw to połączenie pomiędzy dwoma nasadami kości odpowiedzialne za jego ruchomość. Kości zakończone są kolejno wypukłą główką stawową i wklęsłą panewką stawową. Pomiędzy nimi znajduje się staw, otoczony dodatkowo torebką stawową z mazią. Stawy określa się również jako połączenie maziowe. Struktury stawu to:

  • powierzchnia stawowa;
  • torebka stawowa;
  • jama stawowa.

W zależności od złożoności stawu pojawiają się struktury takie jak łąkotki, krążek międzystawowy, kaletki maziowe i trzeszczki.

Stawy dzieli się względem liczby powierzchni, ukształtowania oraz osi ruchomości stawu. Pod kątem powierzchni stawowych wyróżnia się stawy proste – z dwóch kości, oraz stawy złożone, np. staw mostkowo-obojczykowy, złożone z więcej niż dwóch kości. Torebki stawowe występują w każdym z nich.

Główne stawy w ludzkim ciele to:

  • staw skokowy, łączący kości podudzia z kością skokową;
  • staw kolanowy, łączący kość udową z kością piszczelową, największa taka część w ludzkim ciele;
  • staw biodrowy, mający największą ruchomość;
  • staw łokciowy, łączący kości przedramienia z kością ramienną;
  • nadgarstek, złożony z wielu kostek, stawów i więzadeł;
  • obręcz barkowa, stanowiąca złożony kompleks kostno-stawowy z więzadłami i mięśniami.

Stawy jak i torebki stawowe występują również w kręgosłupie. W którym ze stawów najczęściej występują problemy?

Urazy i uszkodzenia torebki stawowej

Urazy i uszkodzenia torebki stawowej to w większości kontuzje związane z nadwyrężeniem lub zbyt intensywnym ruchem stawu. Towarzyszą im nieprzyjemne symptomy takie jak ból, ograniczona ruchomość i opuchlizna w okolicy kontuzji. Na wystąpienie uszkodzeń najbardziej narażone są torebki stawów skokowego i kolanowego.

Do najczęstszych urazów należą:

  • naciągnięcie torebki stawowej — gdzie nie dochodzi do przerwania a naciągnięcia powłoki, co skutkuje pogorszeniem funkcji stawu;
  • pęknięcie torebki stawowej — rozerwanie włókien kolagenowych w torebce stawowej w wyniku większego nadwyrężenia, wymagający nawet kilku miesięcy na regenerację;
  • zerwanie torebki stawowej — rozerwanie całości torebki, wymagające leczenia operacyjnego i długotrwałej rehabilitacji;
  • zapalenie torebki stawowej — niekontuzyjne, będące dalszym powikłaniem. Zapalenie może wystąpić jako komplikacja urazów.

Do ogólnych powikłań należą zmniejszenie stabilności i funkcjonalności stawu, zmiany zwyrodnieniowe, zwiększone ryzyko wystąpienia zapaleń i uszkodzenia pozostałych elementów stawu. Urazy torebki stawowej dzielone są również względem stopnia skręcenia i uszkodzenia stawu skokowego. Rozróżnia się tutaj:

  1. Uraz lekki, polegający na lekkim naciągnięciu torebki stawowej i nieskutkujący niestabilnością lub utratą pełnej ruchomości. Głównym objawem są ból i obrzęk, dolegliwości powinny jednak szybko ustąpić.
  2. Uraz umiarkowany, gdzie dochodzi do pęknięcia torebki stawowej i rozerwania więzadeł. Do objawów należą krwiaki, zwiększenie ciepłoty w miejscu urazu oraz niestabilność stawu. Leczony głównie za pomocą rehabilitacji.
  3. Uraz ciężki, gdzie torebka i więzadła są całkowicie rozerwane. Objawem jest niemal zupełna utrata mobilności w miejscu urazu i silny ból podczas próby wykonania ruchu. Urazy ciężkie muszą być korygowane operacyjnie.

Zapalenie torebki stawowej

Zapalenie torebki stawowej to stan zapalny cechujący się nadmiernym wydzielaniem się płynu surowiczego i opuchlizny. Nieleczony może skutkować powstaniem przerostów i zrostów warstw torebki stawowej, prowadzących bezpośrednio do ograniczenia ruchomości. Przyczynami zapalenia są najczęściej nieprawidłowości w terapii kontuzji (wymienione wyżej urazy lekkie, ciężkie i umiarkowane). Ryzyko wystąpienia schorzenia mogą zwiększać również:

  • monotonia ruchowa, tzn. częste powtarzanie tego samego ruchu;
  • wcześniejsze operacje w obrębie kości;
  • intensywne uprawianie sportu;
  • schorzenia ogólnoustrojowe takie jak choroby reumatyczne i metaboliczne (cukrzyca, zaburzenia układu krążenia, zaburzenia hormonalne).

W przypadku zapalenia torebki stawowej silny ból odczuwalny jest również w bezruchu. Charakterystyczne są słyszalne „efekty tarcia”, czyli trzeszczenie przy wykonywaniu ruchu.

Leczenie i rehabilitacja urazów torebki stawowej

Nie wszystkie z urazów wymagają interwencji i konsultacji z lekarzem. Przy urazach lekkich, gdzie torebka stawowa zostaje jedynie naciągnięta, dolegliwości bólowe powinny ustąpić w ciągu kilku dni. Kluczowe jest jednak stosowanie leków przeciwzapalnych oraz odpowiednie traktowanie kontuzji. Staw musi zostać unieruchomiony, aby nie dochodziło do jego dalszego obciążania. Jak zabezpieczyć staw po kontuzji?

  1. Unieruchomienie stawu za pomocą elastycznego bandażu lub ortezy oraz umieszczenie kończyny na podwyższeniu.
  2. Ochładzanie obrzęku za pomocą torebek z lodem.

Jeśli kroki doraźne nie zmniejszają bólu, należy skonsultować się z ortopedą. Do metod diagnostycznych należą rentgen i badanie ultrasonograficzne, a najcięższe z urazów mogą wymagać chirurgicznego zszycia torebki. Ważnym elementem leczenia jest odpowiednia rehabilitacja bogata w zabiegi naprawcze (np. ultradźwięki czy laseroterapia). W dużej mierze zależne jest to od zaawansowania uszkodzenia oraz obecności stanów zapalnych w torebce maziowej.

Torebka stawowa potrzebuje średnio do trzech tygodni na pełną regenerację, jednak pamiętaj, aby nie doprowadzić do powtórzenia się kontuzji.


Zobacz też:
Archiwum: grudzień 2023